همانگونه که شاهد بودیم، روزهای اخیر، در اثر بارش زیاد برف، سردی هوا و یخ بستن جاده ها و معابر عمومی، دو روز و در بعضی نقاط هم سه روز از سوی دولت، تعطیل رسمی اعلام شد، اما این همه ماجرا نیست.

بیشتر جاده و مسیرهای اصلی تردد زمینی و هوایی در کشور مسدود و حمل و نقل عمومی و پرواز مسافربرهای هوایی هم تعطیل شد اما این هم باز، همه ماجرا نیست.

بسیاری از رانندگان وسایل نقلیه عمومی و باربری ساعت ها در سرما، بارش شدید برف و یخبندان در جاده ها و پلیس راه ها سرگردان ماندند.

نزدیک به 30 تن از هموطنان در اثر سرمازدگی و واژگونی وسیله نقلیه جان خود را از دست داده و بیشتر از 100 نفر نیز مجروح شدند.

یکی از مهمترین دلایل اعلام این تعطیلی از سوی دولت، عدم آمادگی مدیران و نهادهای موظف به مدیریت بحران ها بود؛ این در حالی است که مدیریت بحران، مدیریتی است که باید در آن "فردا و اتفاقات آن" لحاظ شده باشد.

سئوال اساسی که باید به صورت جدی مورد بررسی قرار گیرد این است که مدیران ما تا چه اندازه در مدیریت این بحران موفق بوده اند؟

پرسش دیگری که یقینا" باید پاسخ داده شود این است که چرا در کشور ما «ستاد نظارت بر مدیریت بحران» وجود ندارد؟ و اگر وجود دارد عملكرد آن محسوس نيست.

سئوال مهم‌تری که شایسته پاسخگویی است این که مدیران در زمان بحران، به چه کاری مهمتر از رسیدگی به بحران زده ها و عوارض بحران مشغول اند؟

متأسفانه در جوامعی که تنها مديران دولتی عهده دار مسئوليت کنترل بحران باشند همواره از هم گسيختگی در ارائه خدمات به آسيب ديدگان حادثه بویژه در چند روز نخست حادثه کاملا" مشهود است؛ بنابراین جا دارد که مسئولان کشور، گزینه واگذاری بخش هایی از پروژه های مدیریت بحران به بخش های خصوصی را نیز بطور جدی مورد بررسی قرار دهند.

چرا باید مدیران ما از این حقیقت غافل باشند که شرایط بحرانی می تواند به شكل های مختلفی ظاهر شده و منشأ آن می تواند تغییر و تحولات گوناگونی باشد؟

آیا به راستی مسئولین و سیاستگذاران نمی دانند که حمله ناگهانی کشورها به همدیگر، شروع یک جنگ، كودتا، احتمال بروز ناآرامی و شورش، خیزش های اجتماعی، ترور شخصیت ها و عملیات های تروریستی، ناكامی اقتصادی در سطح وسیع، گرانی، حادثه در تاسیسات هسته ای و یا حوادث طبیعی همچون بارش برف و باران، کولاک و سرمای شدید، زلزله و... می تواند منشأ بحران قرار گیرد.

سوء مدیریت و ضعف عملکرد مدیران در بحران هایی این چنینی قابل پذیرش نیست؛ چرا که همین مدیران بارها شعار "حادثه هیچگاه خبر نمی کند" را سر داده اند.

مسئولان یک شهر، منطقه و یا کشور بعد از وقوع بحران ها به دلایل گوناگون، از جمله مسائلی مانند سوء مدیریت و یا بی توجهی می توانند تحت پیگرد قانونی قرار گرفته و مجازات شوند.